
دنیا دوستی، ریشه در بیماری های دل دارد. قلب سلیم، از محبّت دنیا خالی است. امام صادق علیه السلام در تبیین آیه شریف «
إِلَّا مَنْ أَتَی اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ؛ جز آن که با دلی سلیم در پیشگاه الهی حاضر شود»
[1] می فرماید: هُوَ القَلبُ الَّذِی سَلِمَ مِن حُبِّ الدُّنیا.
[2] آن دلی است که از محبّت دنیا فارغ است. در این جا این سؤال پیش می آید: ریشه بیماری های دل که سبب محبّت دنیا نیز هست، چیست؟ پاسخ این است که ریشه بیماری های قلب و سبب همه رذایل اخلاقی، خودخواهی است. بنابراین، برای درمان اساسی دنیا دوستی، راهی جز مبارزه با خودخواهی وجود ندارد.
امام خمینی رحمه الله در این باره، خطاب به فرزندش چنین می فرماید: فرزندم! از خودخواهی و خودبینی به در آی که این، ارث شیطان است که به واسطه خودبینی و خودخواهی از امر خدای تعالی به خضوع برای ولی و صفی او- جلّ و علا- سر باز زد؛ و بدان که تمام گرفتاری های بنی آدم، از این ارث شیطانی است که اصل اصول فتنه است و شاید آیه شریفه «وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّی لا تَکونَ فِتْنَةٌ وَ یکونَ الدِّینُ کلُّهُ لِلَّهِ»
[3] در بعضی مراحل آن، اشاره به جهاد اکبر و مقاتله با ریشه فتنه که شیطان بزرگ و جنود آن که در تمام اعماق قلوب انسان ها شاخه و ریشه دارد، باشد؛ و هرکس، برای رفع فتنه از درون و برون خویش، باید مجاهده نماید و این جهاد است که اگر به پیروزی رسید، همه چیز و همه کس اصلاح می شود.
[4]پی نوشت ها:
[1] سوره شعرا، آیه 89.
[2] تفسیر مجمع البیان، ج 7، ص 305.
[3] سوره انفال، آیه 39.
[4] صحیفه نور: 22/ 371 و 372.
منبع : محمدی ری شهری، کیمیای عشق، ص27.ش.
نوع مطلب :
امام خمینی(ره)،
برچسب ها :
روح الله، عشق، دوستی، دنیا،